black flower(p,133)

black flower(p,133)

دشمن درجه یکش جونگکوک بود ، کسی که نفرینش کرده بود و توی رفتار هاش نشون میداد که چقدر ازش متنفره و همیشه مسخره اش می کرد.

جونگ کوک سرش رو از شیشه ی ماشین بیرون آورد و با تعجب به تهیونگ که کاملا خیس شده بود نگاه کرد....

جونگکوک: کیم تهیونگ... توی این هوا اینجا چه غلطی می کنی؟

تهیونگ اخم کرد.

تهیونگ: به تو ربطی نداره جئون.... راه خودت رو بکش و برو

تهیونگ گفت و سرش رو برگردوند.

و از وسط خیابون از جلوی ماشین گرون قیمت جونگ کوک که مدلش رو نمی دونست کنار رفت و بدون اینکه به ماشینی که همچنان همونجا متوقف شده بود و جونگکوک که با نگرانی نگاهش می کرد ....
دورتر شد.

جونگ کوک سوار ماشینش شد.

جونگکوک: باید همون کاری که تهیونگ ازش خواسته بود رو انجام می داد یا تهیونگ رو سوار می کرد؟🧠

می دونست حتی اگه سوارش کنه هم ازش تشکری نمی شنوه و مثل همیشه شبیه به سگ هار، دستی که برای کمک بهش دراز شده رو گاز می گیره اما وجدانش بهش این اجازه رو نمی داد.

تنها گذاشتن یه امگای مغلوب و مارک نشده ... تو یه خیابون خلوت کار خطرناکی بود.

جونگکوک با سرعت پایینی به سمت تهیونگ که هنوز دور نشده بود، حرکت کرد و خودش رو به تهیونگ که از سرما به خودش می لرزید رسوند.

جونگکوک: هی کیم... سوار شو.

تهیونگ صورتش رو کج کرد.

تهیونگ: گمشو جئون

جونگ کوک چشماش رو چرخوند.

تهیونگ واقعا کله شق بود و ذره ای ادب تو وجودش نبود...